Szkoła Podstawowa nr 3 w Sierpcu ul. Konstytucji 3 Maja 8 09-200 Sierpc woj. mazowieckie tel./fax: (0-prefix-24) 2752644
Historia i patron, pieśń szkoły Dyrekcja i nauczyciele Administracja i obsługa Absolwenci Dokumenty szkoły Zajęcia pozalekcyjne Sześciolatek w szkole Z życia szkoły Nasi najlepsi Pedagog Sportowe wieści Samorząd Uczniowski Biblioteka szkolna Świetlica szkolna Publikacje Pisali o nas Linki do stron Dla  szóstoklasistów Gry i zabawy edukacyjne zalecana rozdzielczość: 1024x76  8	Wycieczka do Zakopanego   „Skądkolwiek wieje wiatr, niech zawsze ma zapach Tatr"   Szkoła, to nie tylko lekcje, ale również to, co uczniowie lubią najbardziej – szkolne wycieczki. W dniach 19 – 23 maja 2014r grupa 41 uczniów klas IVc, Va, Vc i Vd uczestniczyła w wycieczce turystyczno – krajoznawczej w Tatry. Wycieczka zorganizowana była przez Biuro Usług Turystycznych Janakiewicz. Jeszcze dwa dni przed wyjazdem wiało chłodem i deszczem, ale nasza wycieczka rozpoczęła się w prawdziwie letniej pogodzie.           Pierwszym punktem zwiedzania był stary Kraków, a w nim Wawel i najważniejsze zabytki na Starówce. Jeszcze tylko musieliśmy dojechać autokarem do Białego Dunajca na nocleg, bo kolejnego dnia czekała nas pierwsza wyprawa w góry.           Po przyjeździe do Białego Dunajca zostaliśmy zakwaterowani w Ośrodku Szkoleniowo – Wypoczynkowym „BOROWY”. To przepiękny, nowy budynek, nowocześnie wyposażony, z pięknymi widokami z każdego pokoju.            Dzieciaki były zachwycone nie tylko pokojami i salą bilardową, ale także niewyobrażalnie pyszną kuchnią. To było prawdziwe góralskie i zarazem domowe jedzenie. Chyba wszyscy wróciliśmy z dodatkowymi kilogramami. Poza wspaniałymi, urozmaiconymi śniadaniami i obiadokolacjami dzieciaki miały mnóstwo atrakcji, np. ognisko z kiełbaskami, pobyt na boisku sportowym oraz gry i zabawy w ośrodku.           W „BOROWYM” panowała cudowna, rodzinna atmosfera, co pozwoliło wszystkim zrelaksować się z dala od zgiełku miasta.          Rankiem spotkaliśmy się z panem Sławkiem Jankowskim – naszym przewodnikiem.  Choć trasa nietrudna, ale dla nas – mieszkańców mazowieckich nizin – wejście na Rusinową Polanę okazało się nie lada wyzwaniem. Trzeci dzień rozpoczął się spotkaniem z góralskim gawędziarzem w Izbie Regionalnej „U Gąsienicy” w Murzasichlu. Urzekły nas bajania o folklorze Podhala, strojach, muzyce, zwyczajach ludzi z gór. A wszystko opowiadane prawdziwą góralską gwarą. Wysłuchaliśmy pięknej gry na różnych instrumentach muzycznych. Były to m.in.: skrzypce, koza podhalańska, dwójnia, trombit, żłóbcoki – gęśliki.         Tego dnia zwiedziliśmy również ważne miejsca w Zakopanem, m.in.:  Jaszczurówkę, cmentarz na Pęksowym Brzyzku, Muzeum TPN, Sanktuarium Matki Boskiej na Krzeptówkach. Wjechaliśmy również na Wielką Krokiew – chyba dopiero z tego miejsca doceniliśmy odwagę i dokonania naszych skoczków. Aby wycieczkę można zaliczyć do udanych, musiał być czas na zakup pamiątek i spacer po Krupówkach.           Czwartego dnia odwiedziliśmy Słowację. Dla wielu z nas był to trudny „sprawdzian”. Z miasteczka pieszo dotarliśmy do Jaskini Bieliańskiej – znaleźliśmy się  w podziemnym świecie stalaktydów. Mogliśmy podziwiać prawdziwe cuda natury. Najtrudniejsze tego dnia było jeszcze przed nami – musieliśmy pieszo wejść na Hrebienok  do Wodospadu Zimnej Wody. Osiągnęliśmy cel - pokonaliśmy zmęczenie, własne słabości o zdobyliśmy cenne doświadczenie. Teraz już wiemy, co to znaczy chodzić po górach.            Wieczorem pożegnalne ognisko, pakowanie, bo jutro powrotna droga. Niektórzy jakoś nie mogli zasnąć… .           W piątek o ósmej rano wyruszyliśmy w autokarową podróż do domu. Jeszcze zwiedziliśmy Kopalnię Węgla Kamiennego w Zabrzu i szczęśliwie, około 22.00 stanęliśmy w naszym ukochanym Sierpcu. Wypoczęliśmy fantastycznie!             Wszystkich zachęcamy do wyjazdu w góry.             Przywieźliśmy do Sierpca niezapomniane wrażenia i mnóstwo góralskiego optymizmu oraz radości.            Z tej wycieczki zapamiętamy również słowa naszego przewodnika, pana Sławka, który pożegnał się z nami piękną fraszką Jana Sztaudyngera. Jej słowa są jak życzenia człowieka z gór przekazane ludziom z Mazowsza: „Skądkolwiek wieje wiatr,             Niech zawsze ma zapach Tatr.”