Adopcja serca to życzliwe przyjęcie małego Afrykańczyka do polskiej rodziny pomimo, że pozostaje on nadal w swojej ojczyźnie. Celem akcji jest pomoc dziecku w jak najszybszym  usamodzielnieniu się czyli zdobyciu zawodu. Rodzina adopcyjna wpłaca na konto Sekretariatu równowartość 16 euro  raz na miesiąc. Pieniądze przekazywane są na konto pallotyńskich placówek misyjnych z przeznaczeniem dla konkretnego dziecka. Kwota ta wystarcza na bardzo skromne utrzymanie i wykształcenie dziecka w zakresie szkoły podstawowej, a po jej ukończeniu nauki zawodu. Do Adopcji Serca mogą włączyć się osoby dobrej woli: osoby samotne, małżeństwa, rodziny, klasy szkolne i grupy kilku osób składające się na utrzymanie jednego dziecka.  Czas trwania adopcji zależy od deklaracji w/w osób. Księża Pallotyńscy w Rwandzie i Kongo wybierają sieroty i półsieroty najbiedniejsze z biednych. Dokładnie sprawdzają warunki życia każdego z nich i aktualnych opiekunów, o ile takich posiadają.

  

Sprzedaż wielkanocnych pisanek wykonanych przez uczniów.  Pieniądze uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na Adopcję Serca. Akcja odbyła się pod przewodnictwem pani Barbary Woźnickiej.
 
                                                                                            Wielkanoc 2006

Drugi list od Mugwanezy – 13. 05. 2006 r.

Drodzy Rodzice, których bardzo kocham, dzień dobry!

            Co u Was słychać? Po pierwsze dziękuję Wam za pomoc regularnie mi przysyłaną. Ona nam pozwala wieść życie takie przyjemne. Uczę się w drugiej klasie. Miałem 214 na 300 punktów i 18. Miejsce w klasie.

Mam nadzieje poprawić się w trymestrze następnym. Moi domownicy Was pozdrawiają życząc Bożego pokoju.

Wasz Mugwaneza.

Drugi list od Muhimakazi – 13. 05. 2006 r.

Drodzy Rodzice, dzień dobry.

            Pozdrawiam Was w Imię Jezusa Chrystusa. Po pierwsze dziękuję Wam za pomoc co miesiąc mi przysyłaną, która ma kapitalne znaczenie dla mnie i dla mojego rodzica. Moje nowiny są dobre. Jestem w trzeciej klasie. Miałam 125 na 200 punktów i spodziewam się poprawić. Chodzę na katechizm, bo będę chrzczona.
    Aby zakończyć, życzę wam szczęścia. Dzięki.

To wasza córka Muhimakazi.

Przez okres 3 lat nasi uczniowie wraz z nauczycielami pozyskiwali potrzebne środki na adopcję. Dzieci same wykonywały różne prace, np. karty świąteczne, aniołki, palemki, pisanki, które były sprzedawane na szkolnych kiermaszach; zbierały surowce wtórne, sprzedawały bilety dyskotekowe, piekły ciasteczka na dyskoteki, organizowały wróżby andrzejkowe itp. Dzięki tym działaniom  co pół roku przekazywaliśmy potrzebne pieniądze na adopcję.  Z dniem 29 lutego 2008 r. upłynął okres trzech lat podjętej adopcji. Łącznie przekazaliśmy na dwoje adoptowanych dzieci sumę 3862,00 zł.

W dniu 04 marca 2008 r. na zebraniu Rady Pedagogicznej podjęliśmy decyzję o przedłużeniu  adopcji na kolejne 2 lata, aby dzieci mogły kontynuować  naukę w szkole.  Przez ten czas przekazaliśmy sumę 2117,80 zł.

Piąty list od Mugwanezy – 15. IV. 2008 r.

Drodzy Rodzice bardzo kochani!

Pozdrawiam Was w imię Jezusa Chrystusa!

U nas wszystko dobrze. Do pisania tego listu skłania mnie chęć podziękowania Wam za pomoc dostarczaną nam regularnie – to bardzo ważne dla nas. Chodzę do trzeciej klasy podstawowej, mam 54,3% punktów. Moi Rodzice Was pozdrawiają życząc pokoju i błogosławieństwa Bożego.

Wasz Mugwaneza.

Szósty list od Muhimakazi – 16. IV. 2008 r.

Kochani Rodzice!

            Ślę Wam pozdrowienia w Imię Jezusa Chrystusa. Co słychać u Was? U nas jest dobrze. Pragnę podziękować za waszą pomoc, którą otrzymujemy regularnie i jest nam lżej w szkole i w domu.
            Jestem w 4 klasie szkoły podstawowej i na 4-tym miejscu w klasie – 85% punktów. Moi rodzice adopcyjni też Was pozdrawiają i życzą pokoju i błogosławieństwa Bożego.

Niech Bóg was prowadzi.

Szósty list od Mugwanezy – 6. IV. 2009 r.

                                               Kochani Rodzice

Ślę Wam gorące pozdrowienia. Witam Was.
Jak się czujecie? Pragnę podziękować za Waszą pomoc, która jest mi bardzo potrzebna. Uczę się w IV klasie i mam 47,3 % punktów i jestem 20 - ty w klasie. Ale mam nadzieję, że w następnym kwartale się poprawię.
Czy otrzymaliście mój poprzedni list?

Niech Bóg Wam błogosławi i żyjcie w pokoju.

Wasze dziecko.

W styczniu 2010 r. decyzją Rady przedłużyliśmy  adopcję  na kolejne 2 lata, w czasie których nasi uczniowie  zbierali pieniądze i wpłacaliśmy je na konto pallotyńskiego  sekretariatu misyjnego, skąd dalej były przekazywane na misje do Rwandy. W tym czasie przekazaliśmy sumę 3249,20 zł. 

 Łącznie przez 7 lat kontynuowania naszej  ,,Adopcji  Serca” przekazaliśmy  sumę  - 9.371,07 zł. 

 Przez ten czas dzieci przez nas adoptowane dzięki  naszej pomocy mogły uczyć się w szkole podstawowej i żyć.  Śledziliśmy ich losy poprzez ośrodek adopcyjny a także dzięki listom, które do nas pisały.  

Ostatni list od Mugwanezy z 2011 r.

Bardzo Drodzy Rodzice, którym życzę Bożego pokoju. Rodzice z Polski wyjeżdżali do Rwandy, czekam na Waszą tu wizytę. Ja dostałem 52,5 % punktów i jestem na XIII miejscu w klasie. Teraz zbieram fasolę.

Radosnego Bożego Narodzenia i najlepsze życzenia na Nowy Rok 2012.

W marcu 2012 r. otrzymaliśmy informację z ośrodka  misyjnego z Rwandy o zawieszeniu adopcji dladziewczyny – MUHIMAKAZI, która osiągnęła wiek 20 lat,   uciekła z ośrodka, wyszła za mąż, urodziła dziecko, które  niestety zmarło. Ośrodek, aby jej pomóc zbudował dla niej  dom, który Muhimakazi sprzedała. Do ośrodka już nie wróciła.

Przez kolejny rok, tj. od stycznia 2012 do stycznia  2013r. będziemy kontynuować adopcję już tylko dla chłopca – MUNGWANEZY, który obecnie jest w klasie VI  szkoły podstawowej. Jak ją ukończy to jeszcze przez  kolejny  rok będzie uczył się zawodu, aby rozpocząć dorosłe życie.

Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej 21.I.2013r. podjęto uchwałę, aby na kolejny rok 2013 przedłużyć "Adopcję serca” dla Mungwanezy – co umożliwi chłopcu  nauczyć się zawodu.

List od Mugwanezy w języku  kinyarwandyjskim

   List przetłumaczony na język francuski

Treść  listu:

Moim Rodzicom, ślę Wam serdeczne pozdrowienia w Miłości Bożej. Jak się czujecie? Ja czuję się dobrze. Na koniec roku szkolnego uzyskałem 65% punktów. Kończąc, życzę Wam radosnych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku.

                                                    Mugwaneza Jean De Dieu (Jan Boży)

Mugwaneza Pascal jest obecnie uczniem klasy VI szkoły podstawowej. On nie ma ojca. Razem z mamą adopcyjną mieszka w domu 2 – pokojowym nieotynkowanym  i bez kuchni. Razem z nim mieszka koza. On pomaga mamie w polu, czerpie wodę, szuka opału. Po wodę musi chodzić 3 km. Przygotowuje się do chrztu św. Myśli  o zawodzie technika.

List od Mugwanezy – XII 2012 r.

Moi Kochani Rodzice, kocham was bardzo. Niechaj pokój Boży będzie z wami. Ja, tutaj w Rwandzie czuję się dobrze. Jestem w klasie 6 szkoły podstawowej i uzyskałem słabe oceny i nie zdawałem egzaminu państwowego na koniec szkoły, ale to z powodu choroby. Życzę wam radosnych Świąt Bożego narodzenia i Dobrego Roku 2013. Wasze dziecko… Jan….

                                                     

Informacja z Ośrodka Pallotyńskiego ( XII 2012 r.)

Jan Boży (Mugwaneza Jean De Dieu) jest dobrym chłopcem i ma 16 lat. Uczy się w 6 – tej klasie szkoły podstawowej. Mieszka z biedną mamą, mają domek o 2 izbach plus salon. Nie mają własnego poletka, pracują u innych, aby się wyżywić. Żyją biednie.

       Adopcja  Mugwaneza Jean De Dieu (XII/109), która trwała od 14 lutego 2005 roku, została zamknięta w czerwcu 2013 r. - po 13 latach, ze względu na wiek chłopca.
      Decyzją Rady Pedagogicznej z dnia 02.X.2013 r. rozpoczęliśmy nową „Adopcję serca  na odległość”.
       Naszym adoptowanym podopiecznym jest chłopiec Jonathan  Bigirimvano.

Pochodzi z Demokratycznego Konga. Jest sierotą. Ojciec zmarł w 2005 r. z powodu choroby. Matka w 2009 r. także z powodu choroby. Jonathan ma dwóch braci, którzy się nim opiekują. Tylko Jonathan chodzi do szkoły. Jest uczniem klasy drugiej.

III/ 1427

Bigirimvano Jonathan jest trzecim dzieckiem, jest najmłodszy, jego ojciec zmarł kiedy miał 9 miesięcy; jak miał 4 lata zmarła mu mama. Po śmierci rodziców znaleźli się pod opieką najstarszego brata. Rodzina mieszka w chacie krytej kawałkami starej blachy, wyposażenie jest nędzne, a ich źródło dochodów słabe. Jonathan jedyny chodzi do szkoły, obecnie jest zapisany do drugiej klasy, ale z powodu nieuiszczenia opłat jest wyganiany ze szkoły. Dlatego też potrzebuje wsparcia.